Dit was het dan!

Hoi allemaal!

Dit wordt dan de allerlaatste post uit Japan, en dit is ook de allerlaatste post van deze blog. Ik ga hierna ermee stoppen! Ik vond het hartstikke leuk om te schrijven en vond het ook fijn dat veel mensen het hebben gelezen. Elke keer dat ik keek naar de grafiek van hoe vaak mijn blog was bekeken, werd ik blij. Het werd elke dag wel meer dan 10 keer gelezen! Dat zorgde er ook voor dat ik door bleef schrijven. Maar nu, omdat m'n uitwisseling afgelopen is, zet ik er een punt achter. Het was een super ervaring. Deze hele uitwisseling:) Het voelde zo kort voor m'n gevoel... Ik kan m'n eerste schooldag nog zo goed herinneren. Ik was heel zenuwachtig en moest op een trappetje lopen naar het podium waar 800 leerlingen naar me zaten te staren. Voor de kerstvakantie moest ik een afscheidsspeech geven. En gisteren, was het de aller-aller-allerlaatste schooldag. Hier en daar wat tranen, hier en daar wat gelach... M'n klas had na de laatste toets die ze hadden in een andere klas het bord helemaal versierd en in het midden wat tafels neergezet met allerlei snoep. Het was zo lief van ze. Echt, super leuk:) Daarna kreeg ik nog een heel zak met snoep, haha, en twee kaarten waar iedereen iets heeft opgeschreven. Het is dan wel iets kleins, maar het betekende zoveel voor me. We hebben die dag nog heel veel foto's genomen en met elkaar gepraat. Daarna moest ik in het midden gaan zitten en toen kwam iedereen me even persoonlijk bedanken. Haha, was wel grappig om te zien hoe de jongens niet wisten wat ze moesten zeggen. "Uhh, dankjewel, doei" Naja, wel leuk, toch? Na school heb ik wel duizend keer met iedereen afscheid genomen. Ik denk dat dit afscheid moeilijker was dan het begin met m'n familie. Die zie je nog gauw, maar met deze mensen kan het wel jaren duren. We hebben elkaar wel beloofd een keer weer te ontmoeten en iedereen zei dat'ie naar Nederland zou gaan. Ik heb wel met drie meisjes een hele goede band kunnen opbouwen en hen ga ik kosten wat het kost echt zo snel mogelijk weer zien. Ik ga hard werken! Na de bel ging ik ook weer naar m'n kyudoclub om vaarwel te zeggen. De shihan was er ook, en aan hem heb ik Nederlandse klompjes gegeven, vond'ie heel erg leuk! Iedereen moest natuurlijk wel schieten dus ik keek maar gewoon. Ik probeerde dat plaatje van dat ze schieten zo goed mogelijk te onthouden. Dit zie ik nooit meer, dacht ik. Toen begon het wel een beetje wazig te worden voor m'n ogen. Ik vond het zo ontzettend jammer. Het idee dat iedereen nu gewoon school heeft, zometeen club heeft, vind ik een beetje gek. Ik denk dat iedereen het wel een beetje gek vindt. Haha, er is opeens een tafel vrij in het midden. Maar er komt wel weer een tafel bij bij het Bonaventuracollege!

Oke, nu even iets anders. Ik was de vijfde begonnen met inpakken en ik had jullie al verteld dat ik een nieuwe koffer had gekocht. Die is nu 18 kilo, dus er kan het een en ander wel bij. Maar hij zit propvol! Komt ook omdat ik gisteren opeens zoveel cadeautjes heb gekregen. De andere (grote) koffer zit nu op 24,5 kilo, dus daar moet wat uit. Op zulke momenten besef je echt pas dat alles een gewicht heeft. Zelfs een super normaal wit t-shirt, als je daar 5 van hebt, tja, dan zit je denk wel ik tegen de 300 gram denk ik. En als je ook nog je schooluniform, je hakama en je schoenen hebt, dan neemt echt veel plek in beslag! Ik wilde daarom nu de laatste blog schrijven zodat ik m'n handbagage ook kan voorbereiden. Dan kan daar wat in van m'n koffer. En m'n laptop kan er dan ook alvast in. Vandaag voor het avondeten wil ik het liefst alles af hebben. Dus daarom net toen ik die grote koffer ging wegen, dacht ik echt "shit", want er moet nog een tas in... Maar goed, ik bedenk wel wat en alles komt goed. 

Iedereen, hartstikke bedankt voor het lezen van m'n blog. Het was leuk, het was dan wel moeilijk soms om het bij te houden, maar totally worth it! 

Dag allemaal :)

Nog maar 6 dagen te gaan

Hoi iedereen,

Weer veel gedaan de afgelopen dagen. Het was een drukke kerstvakantie. Altijd als het vakantie is, heb ik geen idee wat voor dag het is. Ook vandaag, ik weet dat het de derde is, maar heb werkelijk geen idee welke dag het is. Ik weet dat ik op een zaterdag vertrek, zaterdag 10 januari ;). Ik heb wat info gekregen over de terugreis en het wordt een vermoeiende terugreis. Hieronder een kleine schets:

's Ochtends vroeg moet ik opstaan om de vliegtuig te nemen van Nagoya naar Narita Airport. Naja, een vliegveld dichtbij Nagoya. M'n vliegtuig daar vertrekt om 7:55, en ik hoorde dat ik iets van 7 uur ofzo moest verzamelen samen met andere uitwisselingsstudenten. De andere uitwisselingsstudenten die iets verder van Nagoya afwonen, vertrekken de dag ervoor en verblijven een nachtje bij Narita. Ik niet, want ik woon nog relatief best 'vlakbij'. Ik kom dan precies om 9 uur in de ochtend aan in Tokio. Daar ga ik dan weer inchecken en dan neem ik de vliegtuig van 11:20. Ik vlieg dan naar Heathrow in Engeland, 15:00 kom ik aan. Even wachttijd en om 18:45 stap ik na 5 maanden weer op Nederlands bodem. Er is alleen één probleempje. Ik heb de E-ticket van Nagoya naar Narita, maar niet de E-ticket van Narita naar Heathrow. YFU Nederland zou dat dus moeten checken. 

Ik vind het zo gek allemaal. Ik heb net de gala-foto's gekeken van m'n Nederlandse school en zie zo iedereen lachend op de foto staan. Die mensen ga ik weer zien! Jeuh, ik heb er eigenlijk wel echt zin in om naar huis te gaan. Misschien heb ik teveel cadeautjes gekocht, maar dat maakt helemaal niet uit. Ik wilde het zelf en ik wilde graag cadeautjes geven aan de mensen die veel voor me hebben gedaan en hebben betekend. M'n oma bijvoorbeeld. En natuurlijk m'n ouders ook. Er zijn nog meer mensen, hoor. Ik denk achteraf dat 10 maanden toch te lang zou zijn geweest. 5 maanden was echt genoeg, haha. Natuurlijk vind ik het ook jammer, vaarwel zeggen met iedereen is altijd moeilijk. Maar ik kom weer terug! Het laatste gesprekje met de rector was ook wel leuk. Ze bood me trouwens een baan als Engels docent aan, haha. Lijkt me wel leuk, ik denk er wel over na.  

Morgen begint kyudo weer. Ik ga alleen wel eerder weg, want ik ga met twee vrienden naar Nagoya. We gaan naar Sweets Paradise. Dat is een all-you-can-eat restaurant met taartjes, gebakjes, koekjes, pudding, crepes, etc. En dat voor 1500 yen. Zo'n 15 euro denk ik. Leuk toch? Ook hebben de senpai morgen wat te melden. M'n gastzusje zei dat ze wat gingen zeggen over mij, hoe ze het vonden ofzo. Ik weet niet, ik zie het wel. 
Ik ging gisteren nog al m'n filmpjes kijken van YouTube en toen zag ik dat iemand had gereageerd op m'n kyudo-filmpje. Moet je maar ff kijken. Ik zei dat ik door wilde gaan met kyudo en toen stuurde hij me het e-mailadres van de dojo in Leiden. Dus ik ga morgen even mailen of ik misschien lessen mag nemen daar :). Leukleuk! Eerst moet ik er voor zorgen dat ik de kake mag houden. Omdat die kake best wel prijzig is (is van leer), moet ik er wel misschien m'n portemonnee bij houden. Maar dat heb ik er wel voor over, hehe.

Jaaa, dus een paar dagen eerder was het oud en nieuw. Oud en nieuw hier in Japan is heel anders. Stil vooral. Ik heb één keertje Japans oud en nieuw meegemaakt, en dat was ook heel stil. Naja, op straat dan. Binnen in het huis is het lekker gezellig, iedereen eet dan samen en veel mensen kijken dan 'kohaku' op tv. Een zangprogramma waar beroemde Japanse zangers en zangeressen tegen elkaar strijden. We gingen op 30 december met z'n allen naar Osaka naar de opa en oma van m'n gastgezin. Osaka is ietsje warmer dan Nagoya en vooral dat huis van hun is veel warmer. Het is een mansion en in Nagoya wonen ze in een appartement, en dat is heel wat kouder. Dus elke keer toen ik thuiskwam van ergens, kwam ik thuis in een koud huis, ai, niet echt fijn, haha. De woonkamer is wel warm though. Maar de sláápkamer, ugh. Echt, alleen al dat omkleden, haha. Nog ff volhouden asie. Waar was ik? Oja, oud en nieuw. Oud en nieuw bij m'n opa en oma in Japans was wel heel anders, toch. We zaten met z'n allen om de tafel, praatten veel en het was heel gezellig. Hier viel het toch wel een beetje tegen. Bij het aftellen zaten alleen m'n gastzusjes, gastbroer en ik op de bank voor de tv. M'n gastzusje zat op haar iPod en m'n gastouders zaten in de keuken wat te rommelen, de opa en oma van m'n gastgezin zaten te slapen. Ennnn BAM!, het was 2015. Haha, heel anders dus. Daarna gingen we gelijk slapen. Het was echt even tot nul tellen en gelijk onder de wol. De volgende ochtend weer vroeg opstaan (killing was het) en ontbijten en daarna naar de jinjya (tempel) om voor een goed jaar te wensen. Dat doet elke Japanner met nieuwjaar. Het was dan wel iets anders dan ik had verwacht, het was toch wel leuk, hoor. Alleen hier doen ze het anders. De volgende dag kwamen de zus en haar familie van m'n gastvader. Ik heb best veel geld gekregen, otoshidama. Dat is een envelop met geld erin. Meestal wordt het aan kinderen gegeven zodat ze in het nieuwe jaar leuke dingen kunnen kopen. Ik heb vandaag nieuwe koptelefoons gekocht. En mán, die zijn zo goed! Sony, dus dat verwacht je ook wel. Er staat 'extra bass', dus de muziek is nog beter, haha. 

Ik ga maar eens stoppen, het is 11 uur. De was moet even opgehangen worden, want k'heb nogal wat. Oja, ik ga deze week ook nog naar de kapper. Ik wil het graag korter. Jullie zien het wel.

Welterusten! 

Een agenda vol met planningen

Hey allemaal,

Poeh, vorige week maandag voor het laatst geschreven. Ik heb dus het een en ander te vertellen. Maar ik weet niet waar ik mee moet beginnen! Ik heb zoveel gedaan de afgelopen dagen, teveel... Ik ben nog een paar keer met wat vriendinnen uit geweest, o.a in Osu. De Harajuku van Nagoya zeg maar. Ook ben ik laatst met de eerstejaars kyudo-leerlingen uit eten geweest. We hadden twee tafels gereserveerd naast elkaar, maar toch zaten de meisjes bij elkaar en de jongens bij elkaar. Naja, we zijn niet echt heel close ofzo, maar ik kan het wel heel goed vinden met de jongens. Bedoel, ik kan wel gewoon een praatje en een lolletje met ze maken. De relatie tussen de meisjes en jongens is hier soms nog wel eens een beetje anders. Sommige meisjes in Nederland geven een jongen meteen en knuffel of een klap op hun schouder weet ik veel. Hier kan het nog wel als raar worden ervaren. Om een persoon van het andere geslacht zomaar aan te raken, ook al is het maar een schouderklopje. Maar goed, waar was ik? Oja, uit eten he.  We gingen naar een Italiaans restaurant waar je voor 2 uur alles en zoveel kunt eten wat je wilt. Een 'all-you-can-eat' restaurant. Zulke restaurants heb je best wel veel hier. Laatst ook nog naar een okonomiyaki-restaurant geweest, ook volgepropt. Dus ja, twee uur lang pizza's en pasta's naar binnen schuiven voor maar 15 euro. Ik vond het wel een goede deal. Oké, dat eten zal wel vol hebben gezeten met vet en zout enzo, boeie, het was lekker:)

Later hebben we nog een groepsfoto gemaakt en sommigen moesten jammer genoeg al wel naar huis. Wij gingen nog naar de EON (winkelcentrum) naar de gamecenter om purikura te nemen. Sommige jongens vonden het blijkbaar echt niet leuk, dat purikura, haha. Ja oke, het is misschien ook niet echt wat voor jongens, maar ze wilden het écht helemaal niet, haha. Maar twee jongens vonden het helemaal niet erg en betaalden keurig mee. Dat was wel lachen :)

Dit is dan zo'n purikura die we hebben genomen. Dit was alleen met de meisjes (sommige gingen eerder naar huis tho). En haha, we waren in zo'n melige bui, omg. Dit was dus het resultaat. Je had ook panda's, leeuwen en eenhoorns. Dit vonden we toch echt wel geniaal. Die dag dat we gingen was ook echt de enige vrije dag van deze maand (van kyudo). We hebben natuurlijk wel vrij op 27,28,29,30,1,2 januari, maar dan begint kyudo weer. School zelf begint die maandag volgens mij. De allereerste dag dat school weer begint, hebben de leerlingen wéér toetsen. Toetsen die gaan over hun huiswerk van de kerstvakantie, of ze het wel serieus hebben gedaan. Ik heb met de rector afgesproken dat ik de 8e naar school kom, de middag. Als de laatste toets is geweest, muziek volgens mij, dan houden we denk ik een soort afscheidsfeestje met de klas. Natuurlijk zei m'n gastzusje dat het nog wel een geheim blijft, hehe. Dus, vorige week vrijdag was de allerlaatste dag school. Van dit jaar. Maar ook wel een beetje voor mij van de hele uitwisseling. Ik ga dan wel de 8e nog even naar school, echt naar school voelt het niet. Het voelt denk ik eerder als de hel. Bedoel, dat betekent ook dat je met iedereen afscheid moet nemen. Het is al zo moeilijk, en dan ook nog afscheid, ugh. Ik haat afscheid nemen. Daarom ben ik op dit moment heel veel leuke herinneringen aan het maken. Met vriendinnen onder andere. Zoals ik al eerder heb verteld, vond ik het zonde dat ik niet meer ben uit gegaan. Altijd netjes naar kyudo, rond half 8 thuis, dan eten en als het nog even kan kumon en dan slapen. Haha, maar ja, dat hoorde er ook bij. Maar goed, ik ben dus nog een paar keer wezen stappen. In Sakae en Osu bijvoorbeeld. Ik vind Osu echt een leuk winkelgebied. Je hebt er dus een grote tempel, waar ik ook nog even heb gebeden, en in Osu is gefrituurde kip heel populair. (Ik ben trouwens niet gelovig) Echt heel lekker! Je had er ook taiyaki-croissant. Ugh, zoveel lekkere dingen! 

 In Osu heb je heel veel kleine winkeltjes en dan ook kleding voor een leuke prijs. Je ziet daarom ook heel veel scholieren hier rondlopen. In de weekenden is het hier heel erg druk. Ik ben er geweest op een dinsdagmiddag, dus het viel heel erg mee. Osu staat ook bekend om 'Alice On Wednesday'. Een heel klein winkeltje met allerlei Alice In Wonderland sieraden en ander accessoires. De prijs viel ook hier best wel mee. Ik heb drie haalspeldjes gekocht voor m'n gastzusje, waren wel heel erg leuk :). De ingang van dat winkeltjes is ook super leuk. Het is eigenlijk een kleine ingang, zonder deur. Je komt er binnen, en opeens zit je in de wereld van Alice. Veel mensen maken daar dan ook een foto, ik natuurlijk dus ook ;).

Vorige week vrijdag was dus de laatste schooldag van het jaar. Ik moest weer een speech houden voor 800 leerlingen. Gek, ik was helemaal niet zenuwachtig. De eerste keer dat ik die speech moest geven in begin september, was ik hella zenuwachtig. M'n handen stonden te shaken, ik kon alleen maar naar beneden kijken en m'n hartslag sloeg op hol. Nu dus helemaal niet. Ik wist ook de dag voor de speech dat ik het moest houden. Ik heb even snel een speech gemaakt op papier, en dat even een paar keer hardop gelezen. Ook moest ik weer iets in het Nederlands zeggen. K'heb eigenlijk maar wat gebabbeld eigenlijk, bedoel, ze verstaan me toch niet, haha. Ik wist zelf ook op een gegeven moment niet meer wat ik zei. Maar goed, de speech ging over m'n ervaringen hier op school en nog wat bedankjes aan mensen zoals m'n klasgenoten, senpai en de leraren. Ugh, en elke keer als we in de gymzaal moeten verzamelen moeten de meisjes hun vest uitdoen, geen idee waarom. En dat is echt heel erg koud... Niet normaal. School was dus eerder afgelopen! Ik ging nog in de klas zitten en kumon maken. Daarna rond half 4 had ik een gesprek met de rector. Ze vroeg het een en ander van hoe ik het vond enzo. Ik kreeg zelfs (indirect) een baan aangeboden als Engels docent voor in de toekomst! Haha, daar ga ik sowieso aan nadenken. Misschien leuk als baantje naast m'n studie ofzo :)

Kyudo gaat de afgelopen dagen veel beter. Ik raak niet m'n oor, maar de target! Het voelt zo goed. Het voelt zo tof! Ik denk echt wel dat ik er mee door blijf gaan in Nederland. Ik had van de shihan nog een cadeautje gekregen. Echt heel aardig. Het waren sleutelhangers en een kaart. En al die dingen kwamen van Kyudo Renmei. De kyudo-club van Nederland. Die heb je ook in Leiden, dus misschien komt hij weer een keer in Leiden. Ik ga hem de volgende keer ook Nederlandse klompjes geven en de andere docenten ook van kyudo. Bedoel, ik ben ze echt zo dankbaar! Ze hebben me echt heel erg geholpen, zelfs toen het gewoon echt niet lukte om níét m'n oor te raken. Kyudo is echt heel leuk! 

Vorige week zondag had ik de laatste oriëntatie van m'n uitwisseling. Er kwamen dezelfde studenten als met wie ik laatst uit ging. We moesten een speech (weer ja, haha) voorbereiden over onze ervaringen hier en over onze gastfamilies. Vroeger vond ik het nog best lastig om zomaar een lap tekst in het Japans te schrijven, nu is dat wel anders. Ik kon het zo opschrijven! Gewoon, in één keer doorschrijven. Maar dat komt ook omdat ik elke dag Japans heb geschreven. Dan gaat alles natuurlijk ook makkelijker. We moesten ook een soort cadeau voor onze gastfamilies maken, maar ik vond het leuker (en m'n gastfamilie ook) om het te geven waar iedereen bij is. Die dag waren alleen m'n gastmoeder en gastbroer er. Ik had een soort witte kartonnen plaatje met bloemetjes erop en daarop foto's van mij en m'n gastgezin. Veder nog een leuke tekst erbij geschreven en nog wat versierd. Een persoonlijk cadeau dus. Ik was nog wel van plan om wat koekjes te kopen, vergeten dus, haha. Doe ik later wel. Na de oriëntatie ging ik nog naar Sakae met de uitwisselingsstudenten. Het was echt heel gezellig! We gingen naar Oasis 21 en hebben op het dak gelopen. Daarna nog naar de Mac geweest en dat op zitten eten :) Leuke dag gehad dus. 

Hohoho, meeeeerry Christmas!
Kerst, dames en heren! Ik heb kerst nog nooit zo, uhhm, zo ervaren, haha. Ik wist wel dat kerst in Japan niet heel groots wordt gevierd, maar zo? Het is wel populair onder de jongeren. Het is een dag/2dagen dat je doorbrengt met je vriendin of je vriendje. Niet echt met je familie. Naja, veel mensen eten dan een taart en kregen dan een kleinigheidje, Ik heb vanochtend bij het ontbijt een pen gekregen, zo'n pen met allerlei kleuren. Echt heel handig! Verder nog naar school geweest voor kyudo. Naar school op kerst. Naja, zoals ik al zei, het wordt hier niet echt gevierd. Het is namelijk geen nationale feestdag, de meeste mensen hebben dan gewoon werk of schoolclubs. Eerst vond ik het wel een beetje erg. Het is een moment van gezelligheid, lekker eten, met je familie zijn, etc. Maar m'n gastgezin heeft zo'n hun best gedaan, haha. Echt zo lief van hun. We hebben een taart gemaakt en gisteren gingen we nog naar de Daiso voor zo'n klein kerstboompje. Daarnet nog wel even met m'n ouders en broer geskypet, dat was wel even fijn. Toen ik hoorde dat ze zouden gaan kaasfonduën, was ik wel eventjes jaloers. Misschien, hopelijk, denk het wel, dat we dat nog een keer gaan doen als ik terug ben. Wij hebben hier curry rice gegeten, ook heel lekker! Met als toetje de koekjes die m'n gastzusje had gebakken en een chocoladetaart. Ik heb ook nog twee pennen gekregen van m'n gastbroer. "Omdat ik werk", zei hij, haha. Ik was van plan om morgen in Nagoya baumkuchen te kopen. Ja, baumkuchen is zo vreselijk populair hier in Japan! Het is dan wel een Duitse lekkernij, de Japanners smullen er hier ook van.

Oja, gisteren was het dus Christmas Eve, maar veel Japanners zeiden op twitter gisteren al 'happy christmas'. Maar dat is dus helemaal niet op Christmas Eve. Haha, vandaag en morgen wel! Ik heb Eerste Kerstdag wel leuk ervaren, over het algemeen. Het is gewoon anders als in het buitenland. Hier vieren ze oud en nieuw meer. Hier hebben ze natuurlijk hun eigen nationale feestdagen. Dat kerstgebeuren is een beetje aangewaaid van Amerika naar hier. Dat om de tafel zitten met je familie en cadeautjes onder de kerstboom dan he. Kerst gaat natuurlijk over de geboorte van Jezus Christus. Maar dat vieren de meeste mensen niet meer zozeer. Het is meer een familiedag geworden. Een dag vol gezelligheid, lekker eten, oeps dat zei ik eerder ook al, haha. 

Op de oriëntatiedag heb ik het een en ander ook over m'n terugreis gehoord. Het wordt een hectische dag... Ik heb er nu al zin in, haha. Oké, ik moet 's nachts opstaan en dan word ik gebracht met de auto naar het dichtstbijzijnde vliegveld van Nagoya voor binnenlandse vluchten. M'n vliegtuig vertrekt om 8 uur volgens mij en daarna ga ik naar Narita-airport. Tijd om te rusten heb ik niet, want daarna vlieg ik rond de middag naar Heathrow, Engeland. Van daaruit ga ik naar Schiphol. Geen idéé of de andere twee Nederlandse uitwisselingsstudenten met me meevliegen. Ik hoop het wel. Sommige uitwisselingsstudenten gaan echter een dagje overnachten op Narita. Had ik ook gewild... Kun je nog even rusten. Nu ben ik ongeveer een dag onderweg. Wel leuk tho!

Dat was het dan! 

Ik schrijf later wel weer :) 

Nog prettige kerstdagen, geniet ervan!

Groetjes Asa                                                   

Man, man, man...

Hey allemaaaal,

We zijn alweer een weekje verder, en ook deze week is er veel gebeurd. Haha, ten eerste had ik gister (zondag) m'n allereerste kyudo-wedstrijd. Ten tweede ging ik met gemengde gevoelens aan m'n eerste pijl omdat ik die dag ervoor nog m'n oor had geraakt en het toen hevig ging bloeden. Oja, ten derde ben ik nog even weggeweest met wat vriendinnen, leuk nieuws, haha.

Kyudo-wedstrijd
Duuuuus, zondag had ik m'n allereerste kyudo-wedstrijd. De laatste paar dagen ging het al niet zo heel goed met kyudo, omdat de pijlen de hele tijd op rare plekken terechtkwamen. Als je bv. via de grond de target raakt (dus dat het schuift naar de target) is dat best wel 'hazukashi' (=schamen). Of dat je per ongeluk de target naast jouw target raakt. Als je het gedeelte raakt van je persoon links, dan is er wat mis met de 'hanare' , het loslaten van de pijl. Als je rechts raakt dan komt dat doordat je je rechterarm teveel naar binnen houdt. Naja, dat heb ik dus een paar keer fout gedaan, dus ik wat niet helemaal goed voorbereid voor de wedstrijd. Ook heb ik twee dagen vrijgenomen vorige week, ik ging namelijk met wat vriendinnen uit (moet toch ook), dus volgens mij vond m'n docente dat niet echt leuk dat ik voor de competitie vrij nam. Oke, ergens heeft ze er wel gelijk in, maar die vriendinnen konden alleen die dag, dus naja. Maar goed, de dag voor de competitie (zaterdag), moesten we weer allemaal onze hakama aan. Ik ben er wel aan gewend al om dat aan te doen. Het gaat steeds sneller! Die zaterdag dus ging het eerst nog wel even goed, maar na een uurtje of twee raakte ik opeens m'n oor weer. Wat?! En dat drie keer achterelkaar. M'n oor bloedde weer. Hevig. M'n 'kyudougi' (witte blouse) was helemaal onder de rode vlekken. Echt zo eng, en ook m'n pijl zat onder het bloed. Ik dacht echt serieus: "KUT." . Vorige keer bloedde ik ook al, daarna ging het wel even goed dankzij de shihan, maar nu, net nu, een dag voor de competitie moet het fout gaan. M'n wereld stortte in. Ik ging samen met m'n senpai naar de schoolzuster en die plakte het weer met wat bandaid. Er kwamen nog zo'n 3 docenten mee, haha. Het gekke is dat het helemaal geen pijn deed, alleen toen ik losliet deed het pijn. Het had er wel pijnlijk uit moeten zien omdat ik zo bloedde. Naja, ik ging die dag best depressief naar huis. Shit, dacht ik echt. Ik vond het echt hartstikke kut. 

~*~

De volgende morgen werd ik vroeg wakker. Ging ontbijten en deed m'n hakama aan want we gingen rechtstreeks naar de plek waar het toernooi werd gehouden. M'n gastzusje en ik moesten ook onze pijlen en bogen meenemen en die dingen zijn niet bepaald de handigste dingen die je mee kunt nemen. Echt heel onhandig. Dus wij sjouwen en na zo'n drie kwartier kwamen we aan. Er waren al best veel mensen, veel mensen waarvan je denkt: " Die ziet er goed uit". Ik was echt heel zenuwachtig. Wat als, wat als, wat als, dat was de hele tijd wat ik dacht. Ik kreeg van m'n docente de taak om 'kiroku' te doen. Dat is dat je bijhoudt hoeveel keer de persoon heeft geraakt. Ik moest telkens drie mensen bijhouden en dan een rondje of een kruisje tekenen als er werd geraakt of niet. Ik moest alleen de scholieren bijhouden voor een uurtje ofzo, want daarna moest ik op. Het is een heel makkelijk taakje, maar ik was heel zenuwachtig en dacht: :"Waarom geeft m'n docent mij deze taak, ze weet toch dat ik zenuwachtig en het niet gewend ben" . Naja, gewend wel, maar alleen op school. Op school is het toch heel anders. Maar toen bedacht ik me, als je kiroku doet, zit je pal achter de mensen die schieten, first row dus. Je kan alles goed zien enzo, dus ze wilde me laten zien denk ik hoe het in het echie gaat. Het was wel heel erg koud in de dojo, niet normaal. Gelukkig waren er nog een paar mensen bij me. Na de laatste mensen die ik moest bijhouden moesten ik weer snel weg naar onze kleedkamer om m'n 'kake' (soort handschoen van leer die je om je rechterhand doet) aan te doen en m'n 'muneate' (zwart lapje stof voor je borst) om te doen en nog wat andere voorbereidingen. Daarna naar m'n team en toen moesten we in de dojo. Er zijn ook allemaal regeltjes als je de dojo in komt, uit komt etc. Maar die info bespaar ik jullie wel, haha. Ik was zoooo zenuwachtig, maar ik probeerde wel alles volgens de regeltjes te doen. Ik probeerde het zo mooi mogelijk te doen. Wat de shihan me heeft verteld, m'n senpai me heeft geleerd en wat ik zelf heb ontdekt. Van de eerste vier pijlen heb ik er 1 geraakt, ik was zo blij! De andere drie kwamen ook best dichtbij. Gister ging het nog zo slecht, nu schiet ik de sterren van de hemel, haha. Ik kreeg ook een complimentje van een meneer dat nogwat-sensei me best goed vond schieten. Leuk toch. In de middag moest ik weer 4 pijlen schieten, ook kiroku doen. Toen heb ik er weer eentje geraakt, zo blij! Zo tevreden ook :) Ik heb dan wel verloren, ik ben echt heel blij met het resultaat. Dit zet me weer echt aan het denken of ik het in Nederland wil blijven doen. M'n docenten verwachten het van wel, maar ik moet er maar eens over hebben met m'n echte ouders. 


Deze week is m'n laatste schoolweek, daarna heb ik kerstvakantie. Gek, laatste schoolweek. Het lijkt wel of ik hier al jaaaaren op school zit. Ik word er een beetje emotioneel van als ik naar m'n kyudo-clubje kijk die het zo leuk hebben, of m'n klasgenoten die weer gek zitten te doen. Ik wil helemaal niet weg, ergens ook wel, maar ergens ook niet. Ugh. Ik ga de laatste paar weken nog even goed genieten. Deze week hebben we een verkort rooster, naja, zo verkort vind ik het nou ook weer niet. 45 minuten. Ook hebben we deze week tot het vierde les. Van half 2 tot 5 hebben we dan kyudo, maar ik heb met wat vriendinnen afgesproken voor deze week, dus elke dag kom ik niet. Aanstaande zondag heb ik een soort oriëntatiedag in Nagoya voor uitwisselingsstudenten en gastgezinnen. Ik moet weer een speech voorbereiden en een klein cadeautje voor m'n gastgezin. Een bedankspeech zeg maar. Ik heb het al wel voorbereid, maar ik denk dat ik gewoon ga praten. Gewoon zeggen wat in me opkomt. Geen zin om als een robot voor te gaan lezen zoals de andere uitwisselingsstudenten dat doen. Bedoel, ik ben goed genoeg in Japans om dat te kunnen doen, toch? Hahaha. Ik ga maar eens stoppen, het eten is bijna klaar. Vandaag heb ik het soepje gemaakt trouwens! Smaakte goed, hehe. 

Misschien dat ik morgen of overmorgen weer schrijf. Algemene dingen, kleine dingen:)

Doei allemaal! 

De eerste sneeuw en JLPT

Hey iedereen,

8 december en nog maar een beetje tot de kerst. We kregen laatst de planning van kyudo van deze maand, op welke dagen we kyudo hebben en wanneer niet. En tot m'n grote verbazing hebben we kyudo op 1e en 2e kerstdag. Haha... Oke, kerst vierden we in Nederland ook niet heel groots, gezellig met de familie eten en praten enzo (wat ik probeer te zeggen is dat kerst niet zo hartstikke belangrijk is voor me vergeleken met diepgelovige mensen ofzo, het is wel belangrijk voor me, maar ook weer niet zo heel erg snap je, haha)), Wat blijkt, de mensen van kyudo (ik hoef het niet te doen), moeten dan een toets maken, over kyudo. En dan de tweede kerstdag de hele dag kyudo. Niet te geloven. Maar in Japan is kerst niet zo heel belangrijk. Het gaat hier alleen maar om het uitgaan met je vriendje of vriendin, de lichtjes in de bomen die de hele straat doen verlichten, de taarten die helemaal versierd zijn, de kerstspulletjes die in de winkel liggen, dat soort dingen. De oorsprong van kerst, wat kerst eigenlijk inhoudt, weten ze hier niet. Laatst toen we met geschiedenis het over het christendom gingen hebben, wisten ze ook niet goed dat de geboorte van Jezus het begin was van 'kerst'. Hier wordt kerst niet echt gevierd. Dus ja, vandaar dat we kyudo hebben op de kerstdagen. Ik ga denk ik dan met een vriendin uit. 

Vandaag hadden we het zevende, en er was soort van een vakkencarousel op school. Omdat de eerste klassen dit jaar kiezen wat voor vakkenpakket ze willen, kwamen er een paar docenten, professoren van de universiteit van Aichi naar deze school om voorlichting te geven in hetgeen waar ze les in geven. We moesten van tevoren aanvinken welke lessen we wilden volgen. Ik had maar Engels, buitenlandse talen aangevinkt. Andere dingen leek me best wel saai (zoals scheikut, wiskut, natuurkut en knutslen enzo) dus werd het maar Engels. Er kwam ook een man uit Engeland. Dat wisten we eerst niet, maar dat kon je wel meteen horen. Hij vroeg ook aan ons of we wisten waar hij vandaan kwam. Ik wist het echt meteen: "Dit is plat Engels". Hahaha. Echt van dat Engelse accent waar je voor kunt vallen. Heerlijk xD. Hij zei het een en ander en gaf besprak één onderwerp uitgebreid. In welke landen wordt er Engels gesproken? Of beter gezegd: in welke landen is Engels de voertaal? En hij legde van alles uit enzo en het was best wel interessant. De eerste en tweede klassen waren dit lesuur trouwens gemixt, dus ik zat even met m'n kyudo-senpai in de klas, haha.

Vorige zaterdag kon m'n gastzusje niet mee naar kyudo omdat ze een afspraak had met de opticien voor haar contactlenzen. Dus ik moest alleen naar kyudo. En wat wás het koud! Brrrr! Het was iets van 1 graden celsius en dan je hakama aan, niet te doen. Toen je in de dojo stond, voelde het net alsof de houten vloer de warmte, de energie van je lichaam eruit zóóg. Je voeten waren zo koud! Bij kyudo is het belangrijk dat je je concentreert, kalm blijft. Je mag daarom geen kracht zetten in je schouders, maar met deze kou lukte dat echt niet. Daarom ging m'n pijl ook naar links en naar rechts, ik kon echt niet raken! Ik heb echt vaak van die momenten dat het de ene keer goed gaat en de andere keer weer helemaal niet. Vandaag kwam de shihan weer en die liet me weer even zien hoe het 'ook alweer' moest. En toen vroeg hij weer wanneer ik vertrok dus ik zei 10 januari. Hij zei daarop dat'ie volgend jaar ook naar Nederland gaat dus toen zei hij het een en ander of ik naar 'een' dojo kan toekomen ergens in A'dam. Hij vroeg dus om m'n mailadres, haha. Ik weet alleen niet wat ik wil als ik eenmaal weer terug ben. Ik wil toch dolgraag verdergaan met theater, maar aan de andere kant wil ik ook wel doorgaan met kyudo. Bedoel, het is toch zonde om er opeens mee te stoppen, toch? Maar ja, twee dingen tegelijk? Ik zie wel, even goed nadenken en overleggen dan maar. Die zaterdag was het dus heel koud. Haha, en het sneeuwde ook! De eerste sneeuw zeggen ze dan. Het sneeuwde echt heel hard en ook voor best lang. Het was geen sneeuw dat bleef zitten, jammer genoeg. Maar het was wel mooi. Morgen wordt het -1 graden (het laagste), dus misschien komen die witte vlokken weer naar beneden vallen? 

Gisteren had ik m'n JLPT test! Het was weer in Nagoya en ik ging daar alleen heen. Moest weer de metro nemen en het was heel makkelijk. Je zag ook wat buitenlanders, dus het was makkelijk om te weten waar ik heen moest. Ik kwam er wel een beetje te vroeg aan, dus ik zat er best wel lang te wachten, in de toetsruimte. Maar goed, ik kwam daar dus aan (het was in een meisjesschool, high school), en er waren al best wel veel mensen. Ik had een testvoucher en daar stond allerlei info op, ook m'n kandidatennummer. Ik moest echt helemaal zoeken in welk collegezaal ik heen moest gaan. Er waren zoveel mensen en allemaal nummers, het draaide m'n hele hoofd op hol, haha. Ik had het uiteindelijk wel gevonden, hoor. De deur was nog gesloten en rond 12 uur ging'ie open. Half 1 zou de toets beginnen. ZOU. Nee, we kregen eerst nog een heel verhaal te horen van: "Doe je telefoon uit en stop hem in je tas", "Doe de gum uit z'n doosje", "zakdoeken uit het zakje". Ik dacht echt "wat een gedoe allemaal". Allemaal waarschuwingen. Ook legde zo'n vrouw uit dat als je iets fout doet, je een rode of gele kaart krijgt, je snapt wel hoe die dingen in elkaar zitten denk ik. Dus ja, eindelijk begon de toets en ik ging'm maken. De vragen waren allemaal vierkeuzevragen, dus ik had sowieso een antwoord. Daar was ik wel blij om. Het waren wel moeilijke vragen, sommige vragen begreep ik wel en waren ook makkelijk. Rond kwart voor 3 maakten we de toets. Daarna hadden we een pauze van een half uur. Echt, iedereen dashte naar de wc en dan vooral de vrouwen. Ik zat gelukkig helemaal achteraan vlakbij de deur, dus ik kon er snel wezen. Daarna at ik m'n obento die m'n gastvader had gemaakt en toen werd de luistertoets afgenomen. Echt zó ontzettend irritant. De man die voor me zat, stonk, en bewoog de hele tijd met z'n benen. "Binboyusuri" heet dat. Iets wat arme mensen doen dus, want binbo betekent 'arm'. Dus ja, hij deed dat de hele tijd en tegelijkertijd bewoog mijn tafeltje mee. MIJN TAFELTJE. Echt zwaar irritant, zwaar kut. Ik kon me tijdens die luistertoets niet goed concentreren dus. Achteraf had ik een van die mensen moeten waarschuwen dat de man voor me zwaar irritant doet. Ik had iets van bij 3 vragen niet kunnen opletten doordat hij m'n tafeltje schudde. Ugh, maar goed. Naja, misschien helemaal niet goed, want misschien bepalen die drie vragen wel of ik slaag of niet. Maar ja, het is gebeurd, het is voorbij, niets meer aan te doen dus. De toets over het algemeen ging aardig. Rond februari weet ik de uitslag volgens mij en als ik geslaagd ben, zal m'n gastgezin m'n certificaat naar Nederland opsturen. Met deze certificaat kun je werken in Japan. De Japanners weten dan dat je normaal Japans kunt praten, dus best wel nuttig voor me. Maar aan de andere kant denk ik ook weer, wat als ik m'n Japanse paspoort kies. Dan hoef ik zo'n toets helemaal niet af te leggen. Naja, hoeft niet in elk geval. Als je Japanner bent, mag je toch sowieso in Japan werken. Maar ja, altijd leuk, handig om het te hebben, toch? En wie weet, ook al ben ik Japanner geworden, zo'n certificaat bewijst toch wel iets. Er waren trouwens echt veel Indische en Chinese mensen hier. Er waren maar een paar blanke mensen. 4 of 5 ofzo, echt weinig. Die hele zaal was best wel groot namelijk. Na de laatste vraag moesten we weer helemaal wachten tot alles geteld en geordend was. Daarna mochten we weg. Ik liep zo snel mogelijk weer terug naar het station en nam de trein terug naar Nagoya. Daar nog twee cadeautjes gekocht. M'n gastouders kwamen me weer halen met de auto :) Echt heel lief. Ook omdat het 'laat' (half 7) en het koud was. Die dag ging ik wel iets te laat naar bed. Oja! Ik heb een nieuw filmpje geüpload op YouTube over kyudo! Kijkennnnnnn pleeeeease :)

 Hoe het eruit zag in de collegezaal. Gewoon heel normaal en georganiseerd. In die bruine enveloppen moest je je mobiel instoppen en daarna in je tas stoppen. 

Toch nog Sinterklaas gevierd in Japan. Deze keer was ík de Sinterklaas, haha. Ze vonden het allemaal super lekker! 




Morgen ga ik met een vriendin na school naar de Mac. Zin in! Het is echt een hele mooie Mac, ben er al een keer geweest met de meisjes van kyudo. Ik maak morgen wel een foto! Ik heb ook voor volgende week afgesproken met vriendinnen om uit te gaan. Woensdag na school ga ik ook met een meisje weg, alleen nog wel even vragen aan m'n gastmoeder, want we willen naar Sakae. Gelukkig laat m'n gastmoeder me wel wat meer toe. Ik snap het wel dat ze zich zorgen maakt, maar ze vroeg of ik gister ook zelf wilde gaan voor de toets. "JAAAA!". zei ik. Niet dat ik niet wil dat ze meegaan, hoor. Haha, het is gewoon leuk om alleen te gaan. 

Morgen weer gewoon een schooldag. Vanaf volgende week maandag tot vrijdag vervallen alle lessen na het vierde hoorde ik. Wel kyudo, maar k'ben van plan om dat laatste weekje met vrienden door te brengen, want dat heb ik echt te weinig gedaan. 

Doei allemaal! 

Minder kyudo, meer plezier

Halloooo,

Het is nu ongeveer half 9. Daarnet de was gedraaid, nog een kwartiertje wachten denk ik. Hooguit. Vandaag ga ik proberen dat ik sowieso om 10 uur in bed lig. Ik was helemaal vergeten dat ik m'n lenzen moest vervangen, want het is alweer december. Dus nu heb ik een lens 3 dagen te lang in. Naja, niet een wereldprobleem, maar je merkt wel gelijk dat het best oud is. Je ogen moeten harder werken om te 'zien' en daardoor worden ze moe, en ook je hoofd. Ugh, vandaag dus vroeg naar bed!

Er is het een en ander wel gebeurd de laatste dagen. Naja, ook weer niet zo heel veel, maar ik heb wel wat te melden, haha. Ik heb besloten om wat meer met vrienden uit te gaan en dan gewoon niet naar kyudo te gaan. Ik ben de laatste maanden heel netjes elke schooldag (+ weekenden, soms kwam ik op een zaterdag of zondag niet hoor)naar kyudo geweest. Tot half 8. Nu is dat veranderd naar half 7. Geen idee waarom, maar we zijn nu wat eerder uit. Ik heb namelijk wel een beetje spijt dat ik kyudo heb gekozen. Nou, ook weer niet zo, hoor. Begrijp me niet verkeerd. Ik vind het hartstikke leuk. Maar ik kan door kyudo helemaal geen andere dingen doen. Met vriendinnen uitgaan bijvoorbeeld. Ik ben maar een keer met een vriendin naar de karaoke geweest. En dat was toen er geen kyudo was. Ik ben ook een weekend met wat vriendinnen naar het kasugai-festival geweest. Toen heb ik ook vrij genomen. Verder waren het dingen zoals de bruiloft van m'n nicht en de huisarts verder niet. Geen vrij genomen. Ik vind het dus best wel zonde dat ik niet vaker ben weggeweest. Bedoel, ik ben er nog maar een anderhalve maand. Nog maar iets van twee weekjes school en daarna hebben we winter'vakantie'. Ik ben niet naar Japan gekomen om alleen pijlen te schieten, nee, ik ben hier gekomen om meer van Japan te zien, Japans te léren, mezelf beter te leren kennen. En als ik daar van in de plaats alleen maar na school kyudo doe, naja, dan schiet het niet op. Ik wil meer zien, meer doen, meer uitgaan. Dat was ook meer de bedoeling. En andere uitwisselingsstudenten doen dat ook. Natuurlijk, dat uitgaan met je nieuwe Japanse vrienden hoort er ook natuurlijk bij. School is ook belangrijk, of course, maar je vrienden net zo (meer eigenlijk). Daarom heb ik besloten om de komende weken, de laatste weken, meer met vrienden om te gaan en zo een leuke herinnering van m'n uitwisseling te maken. En niet dat als ik zo thuiskom van Japan en iedereen om m'n lippen hangt om van m'n "avontuurlijke" verhalen smullen, ik zeg: "Ik heb na school alleen maar pijlen zitten schieten". Nee! Dat wil ik niet. Ik wil zeggen dat ik honderden keren purikura heb gedaan, Japanse nummers heb gezongen in de karaoke, voor de combini oden (soort soep met allerlei dingen erin) heb gegeten, in een winkelcentrum lunchen, winkelen met vriendinnen, lol trappen, blablabla. Maar begrijp me niet verkeerd, hoor. Het is niet zo dat ik dan élke dag vrij neem van kyudo. Ik denk dat ik dan een of twee keer in de week wegblijf. Dat zouden ze toch niet zo heel erg vinden? Kyudo is streng. Heel streng. Dus daarom was ik een beetje bang hoe de senpai zouden reageren. Heel normaal. Beetje te normaal eigenlijk. Ik hoop dat ze me begrijpen. Jawel, dat doen ze wel denk ik. Maar diep van binnen denk ik toch dat sommigen het misschien een beetje irritant vinden. "O, Asa is weer weg". Ugh. Ik denk gewoon te moeilijk na. Deze laatste maand ga ik gewoon een hartstikke leuke maand van maken. Vol leuke herinneringen. Zodat ik er later als ik in het vliegtuig niet denk: "had ik maar...". Daarom heb ik al met een paar klasgenoten afgesproken ergens heen te gaan. Met een meisje (ze houdt heel erg van anime) gaan we in Nagoya naar animate, een anime store. Daar wil ik nog heel graag heengaan. Ook ga ik met een ander meisje naar Oosu, een plek waar je cosplay-purikura kunt doen. Je hebt daar dan een hele lange rek vol met cosplay, je doet dat aan en dan ga je de purikura-booth in om er vervolgens als alien uit te komen zien door die o-zo-grote ogen en dat perzikhuidje. Haha, lijkt me leuk. En aanstaande vrijdag ga ik met een ander meisje na school 'oden' eten. Haha, bij een combini. Dat moet je gewoon een keer meegemaakt hebben vind ik. Oden eten van de combini. Oden is erg lekker, m'n gastmoeder had het laatst klaargemaakt. Dus mam, als je dit leest, kun je alsjeblieft oden maken als ik terugkom? 

Gisteren ben ik maar een uurtje naar kyudo geweest. Gisteren was ook de laatste toetsdag. We waren dus eerder uit, maar dat was wel de dag dat kyudo weer begon. Het begon om 1 uur en ik was van plan om tot 2 uur te blijven, want daarna ging ik samen met een vriendin naar 'Don Quijote'. Die winkel was net nieuw in Kasugai en ik wilde er best graag heengaan. Wat ik niet verwachtte, was dat ze helemaal geen rare dingen verkochten. Wat ik had gezien in de Don Quijote in Tokio, was dat ze allerlei rare, hebbedingetjes verkochten. En bij raar bedoel ik dan bijvoorbeeld een hoed in de vorm en kleur van een drol. Japanse humor zou ik zeggen. Verder verkopen ze ook doodnormale dingen, hoor. Een alleswinkel eigenlijk. Echt alles kun je er kopen; van een Louis Vuitton tas tot een spiksplinternieuw bankstel met schattige biggetjes erop. Maar deze Don Quijote verkocht alleen maar normale dingen, geen rare dingen als een drolhoed, haha. Snoep was er wel heel goedkoop! We kwamen ook nog een ander vriendin tegen en toen hebben we samen door Don Quijote gelopen. Ze verkochten ook 'yakiimo'. Warme aardappel eigenlijk. Het is paars van buiten en warm en zacht van binnen. Het was lekker zoet, maar het was echt teveel! Ik heb wel alles naar binnen kunnen werken, maar het was wel een grote hap. Ik kon niet aan avondeten denken... Avondeten was lekker though. Vis, rijst en soep, haha. We hadden yakiimo buiten gegeten waar het heel koud was en als je dan een warm iets vasthoudt, dan is het echt van "wat ben ík blij dat ik op deze wereld ben geschept". Vergelijk het maar een beetje dat je op een koude dag in december buiten bij een kraampje warme erwtensoep eet/drinkt. Of een Unox-worst! Warme chocolademelk! Ahhh, lekker toch, haha :
Dat moment van happiness was maar van korte duur want daarna volgde de terugreis. Het was echt een reis, haha. Wind tegen, bergop, koude wind, ugh. Het was wel te doen, hoor. Bedoel, ik fiets elke dag naar school al een marathon... Dit was een level of drie hoger, maar het wás te doen. Wij, meisjes, vinden het niet zo erg. We denken namelijk altijd aan het eindresultaat. Verbrandde calorieën en een geshapete lichaam, hahah. Ik zat wel helemaal vol van die aardappel, dus thuis aangekomen ha dik niet zo heel veel trek in avondeten. Maar ook dit keer was het eten super lekker. Echt, ik ga dit eten zo missen he. Misschien nog wel meer dan daifuku. Denk je dat ik zelf ook daifuku kan maken in Nederland? Zoja, dan maak ik er een heleboel!

Gisteren was de laatste toetsdag en vandaag kregen we al een aantal cijfers terug. Ik ben eigenlijk helemaal niet teleurgesteld. Tevreden eigenlijk! Voor natuurkunde had ik dan wel 30 punten, ik vind het eerlijk gezegd best knap van mezelf, haha. Het was namelijk best moeilijk (vond ik dan), dus voor mij was dit een geslaagde toets. De docent zei zelf ook dat ik m'n best had gedaan, dus ik ben tevree :) Voor EC (English Class) had ik 92 punten en de andere Engelse toets (voornamelijk grammatica enzo) had ik ook 92 punten. Voor die toets was het gemiddelde iets van 30 ofzo in mijn klas. Ai. Als ze de gemiddelde cijfers van alle klassen weten, wordt dat de grens. Dus als het gemiddelde cijfer van alle klassen bij elkaar 40 punten is, is 40 een voldoende. Alles onder de 40 punten is een onvoldoende.Er waren best veel onvoldoendes haha. We hadden ook van plaats gewisseld. Ik zit nu aan de raamkant in de middelste rij. Voor me zit een jongen en hij heeft tot nu toe alleen maar onvoldoendes. Hij is, zoals 'ze' zeggen, een 'yankee' (spreek uit als jankie). Een persoon die , ja, uuhh, wat voor een persoon eigenlijk? De Japanse hangjongere soort van? Hij is best grappig en houdt er wel van om een praatje te maken en een dutje te doen tijdens de les, haha. Als je drie onvoldoendes hebt, moet je met de school principal een gesprekje voeren. En dat gesprekje gaat dan over: waarom heb je zoveel onvoldoendes, wat ga je eraan doen, doe je best, probeer geen spelletjes meer te doen, concentreer je, niet slapen tijdens de les, etc. Hij heeft dit schooljaar al drie keer zo'n gesprekje gehad, maar is er zeker niet wijzer door geworden. Het is wel leuk dat'ie voor me zit, hij is super grappig!

Morgen krijgen we meer cijfers terug. Ik krijg nog gendaibun en wiskunde. Gendaibun ging wel oké, maar wiskut ging wat slechter. Ik had er wel iets van 5 uur lang aan gezeten die dag voor de toets. Maar in Nederland zat ik ook wel zo lang aan die rotsommetjes. Wiskunde is bij mij heel erg moeilijk. Soms doe ik het heel goed en soms doe ik het heel slecht, haha. Er zijn dingen die ik leuk vind en dingen die ik juist enorm haat. Kansberekening is bijvoorbeeld mijn vijand. Ugh, ik háát dat zo! Genoeg over m'n gezeur. Jullie willen dat natuurlijk niet horen! Morgen dus weer een gewone dag. Morgen ga ik nog wel naar kyudo, want dan komt er ook de 'kyugu-yasan'. Iemand die kyudo-spullen verkoopt. Hij komt dan altijd met een wit bestelbusje aanrijden en daarin zitten dan heel veel spullen. Geen bogen, though die zijn te groot. Ik ga morgen wel een 'kakeshita' kopen. Een soort handschoen die je onder je 'kake' aandoet (kake is een soort rechterhandschoen die je aandoet bij kyudo. De boog met alleen je handen vasthouden, doet namelijk best pijn). 'k Geloof dat die dingen iets van 1000 yen of meer zijn. Niet zo heel duur.

De yakiimo! En het was maar 98 yen! (= iets van 80 cent?)

KitKat aardbeien flavour. Niet gekocht, maar zag er wel lekker uit. Misschien de volgende als ik er toevallig weer kom. Het is namelijk wel een beetje ver. Een halfuurtje heen met de fiets en de terugweg was een uur.












Doei iedereen!

Toetsweek en een gifgroene koffer

Hey allemaal,

Alweer maandag he, wat een stomme dag is maandag toch. Daarnet had ik een Engelse toets en natuurkunde toets. Ik ging daarna nog even naar het postkantoor en het was nog vroeg in de middag, maar het leek wel 6 uur ofzo. Het was heel erg bewolkt en het miezerde. Dat Japanse miezerige regen is echt alles behalve fijn. Het was ook best vochtig buiten, dus zelfs zonder regen werd je haar al aardig nat. Ook was het nog best warm voor de tijd van het jaar. Dus die warmte en dan nog regen, nee, liever niet!

Vorige week woensdag was de toetsweek begonnen en ik heb er best een goed gevoel over. Ik had dus gendaibun (Japanse taal) geprobeerd en de teksten waren best te begrijpen. Echt, iets van 90 procent van de toets bestond uit meerkeuzevragen. Dus ik ben best blij dat ik sowieso een antwoord op papier heb staan, haha. Wat ik wel apart vond, was dat exact dezelfde vragen als in het werkboek ook voorkwamen in de toets. Dezelfde kanji werden gevraagd, dus je kon erg makkelijk leren leek me. Die boeken had ik niet, dus ik moest me zonder weten te redden. Ik had last-minute nog wel bij een vriendin haar werkboek mogen kijken en toen probeerde ik het even snel te onthouden. Ik had het idee dat het helemaal geen inzicht-vragen waren. Als dit een Nederlandse toets was geweest, hadden de meesten wel een hoog cijfer gehad (denk ik). Daar in Nederland als ik een leestoets had, wist ik niet welke tekst erin voorkwam. Je moest in die 100 (of 50) minuten een tekst lezen die je helemaal niet hebt voorbereid. Hier in Japan doen ze dat heel anders. Ze bespreken de tekst in het boek grondig door en later maken ze daar een toets over. Als je met je docent zo uitgebreid over de tekst doet, heb je de toets zo gemaakt. Zou je denken? Nee, eigenlijk niet. Iedereen was heel hysterisch aan het doen en sommigen werden zelfs om 3 uur 's ochtends wakker om nog 'even' te kunnen leren. Iets wat ik nooit zou kunnen doen, 's nachts leren. Ik moet altijd wel minstens 7 uur slaap hebben. Het lijkt wel alsof het woord 'slaap' niet in hun woordenboek voorkomt. Tot 1, 2, 3 of zelfs 4 blijven ze wakker. Bij 'ze' bedoel ik m'n klasgenoten. Natuurlijk zijn er ook wat engeltjes die keurig om 10 onder wol liggen, maar toch de meesten blijven wakker. Zitten ze dan de hele nacht door te leren? Natuurlijk niet! 15 minuten leren en dan 15 minuten op de iPhone, 15 minuten leren, 15 minuten iPhone en ga zo maar door. Kijk, als ik ga leren, las ik af en toe ook wel een pauze in, maar niet om de 15 minuten. Misschien kunnen zij daardoor beter leren, ik weet het niet, maar ik niet, hoor. Er waren wel eens momenten (vooral toen ik natuurkunde en al die andere bèta-vakken leerde) dat ik me gewoon helemaal niet kon concentreren en dat even op Facebook of twitter te kijken niet te weerstaan was. 
Maar goed, gendaibun was wel oké ook al had ik niet alle antwoorden, maar het is goed genoeg voor mijn maatstaven, haha. Morgen is de laatste toetsdag. Ik ga nog wiskunde B doen en dan is het over. Na de laatste toets hebben we een grote schoonmaak en dan hebben we weer kyudo. We hadden nog met de kyudo-groep (de eerstejaars) afgesproken om na de toetsweek met z'n allen uit eten te gaan. Weet alleen niet wanneer, k'vraag het wel morgen even.

Ik heb trouwens een nieuwe koffer gekocht... Hij is van middelmatige grootte en is gifgroen dus daar past wel al m'n spullen in. Ik heb gewoon teveel spullen! Maar dat klopt ook wel want kijk, ik heb m'n schooluniform (twee rokken en twee bovenstukken waarvan één een dikke stof is), m'n hakama die aardig zwaar is, loafers en 3 paar andere schoenen, ik had nog drie truien gekocht, ook heb ik verjaardagscadeautjes gekocht voor m'n vriendinnen, ik heb nogal wat jacks, misschien doe ik m'n schooltas erin (een blauwe van school) en natuurlijk heb ik nog andere cadeautjes en eten. Ik heb bijna alles al wel gekocht, maar eigenlijk moet ik nog wat dingen kopen. Dingen die ik wíl kopen. Ik wil zeg maar nog een soort obento-boxje die ik kan meenemen naar school. Het is eigenlijk een soort van fles en daar stop je dan je eten in en het leuke is dat het warm blijft! Dat is wel het enige wat ik echt wil hebben.
De koffer had ik samen met m'n gastgezin gekocht in een tweedehands winkeltje in de buurt. Ze verkochten van alles! Er waren een aantal koffers, en deze was wel van goede grootte. Niet te duur en niet te klein/groot. Ik had wel een andere leukere gezien, die was ook wel iets steviger, maar er zat geen slot aan dus dat is wel gevaarlijk. Dus daarom werd het deze. Later post ik wel een foto. 

Het is alweer 5 uur in de middag. Vandaag eten we curry-rice zei m'n gastmoeder. Lekker! Haha, vroeger vond ik het helemáál niet lekker, maar ik begon het een jaar geleden toch steeds lekkerder vinden. Gelukkig maar, want hier eten ze best vaak curry-rice. 
Ik ging daarnet dus naar het winkelcentrum naar het postkantoor (brief voor m'n oma) en toen ging ik nog even rondneuzen en er zijn gewoon zoveel van die 'handige' dingen te koop. Bij de afdeling huishoudspullen bijvoorbeeld. Allemaal dingetjes waar de huismoeders warm van worden. Het was wel leuk om het te zien, haha. Het zijn wel dingen die je niet echt per se nodig heb, het is alleen handig als je het toevallig bij je hebt. 

7 december heb ik de JLPT-test en ik hoop zó dat ik slaag. Het is dan wel een A4-blaadje met een krabbeltje, het kan veel betekenen voor je toekomst. Ik had daarom wat oefenvragen gedaan, en ik weet het niet... Ze zeggen dat je 60% goed moet hebben om te slagen, maar ik heb de helft. Het ligt ook heel erg aan de teksten, de vragen. Sommige teksten zijn gewoon echt veel makkelijker dan de andere. Daarom ben ik ook wel een beetje bang. Bang dat ik het verknal. Maar m'n gastmoeder zei tegen me dat ik het makkelijk aankan. Makkelijk ja, haha. Ik kan soms best wel eens pessimistisch zijn, en een peptalk helpt niet vaak bij me. Maar weet je, ik ga het gewoon proberen. En als het niet kan, dat kan het gewoon niet. Dan probeer ik het later nog wel een keer opnieuw. Want dat kan altijd!

Ik ga stoppen!
Zometeen nog even wiskut doen, blêêêhhh...
(Ik ben trouwens bezig met het bewerken van een nieuwe video. Dit keer gaat het over een rondleiding rond m'n school. Duurt wel even aangezien het een lange video wordt)

Doeidoei!